GÜNE DAİR..

Bazı duygular vardır ki bireysel olmak zorun da dır. Bazı duygular da evrensel. Bireysel duygular kişiyi bağlayan değer yargılarıdır. Eleştirebilirsiniz, yargılarsınız, katılırsınız veya katılmazsınız. En nihayetinde kendi vicdanınız muhakemeyi yapar. Zararı veya yararı bireye aittir.

 Evrensel duygular ise eleştirmek, yargılamak dan daha ziyade ortak payda da birleşilir. O ortak payda herkes için aynıdır ve değişmez. Evrensen duygular acı, zulüm, adalet, savaş ve barış dır. Bunlar insanlığın ortak paydası olmadığı müddetçe gelinen nokta karanlığın çıkmazları olacaktır. 

Bu gün yaşadıklarımız en iyi örnektir. Zulüm kendimize yapılmadıysa sustuk, görmemezlikten geldik. 

Ta ki ne zaman zulüm bize döndü aklımız başımıza geldi. Sokaklara indik.
Emperyalizmin dini, ırkı, milliyeti yoktur. Irak emperyalizmin çizmesi altında ezildi. Mısır, Libya ve diğer ülkeler. Suriye de sıra. Musul, Kerkük kan ağladı insanlar sürgün edildi, zulüm gördüler, işkence ve tecavüzler. Sessiz kaldık bize olmuyordu olanlar. Ne zaman silah bize döndü sokaklara indik.
Bu sözler sadece bu örnekler için değil, dünyamızın neresinde olursa olsun yaşanan acılar insanlığın acısı olmalıdır. Bu düşünce ile bakılmadıkça çok uluslar emperyalizmin çizmesi altında ezilip gidecektir. Destek alanlar unutmayalım ki bu çizmenin çıkarı bittiğin de sizi ezmek için de kalkacak.
Ortak payda insanlık olmalı. Bir dostumun dediği gibi beş harf lakin bir evren çözülmeyen muamma varlık, insan.
Unuttuğumuz merhamettir insanlığın derin dehlizlerinde.
Evrensel duyguların ortak paydalarında birleşmediğimiz müddetçe ne ben kaybederim, ne sen kaybedersin, biz oluruz kaybeden.
İnsanlık kaybeder...