Kalem zulme boyun eğmezdi. Nokta koyardı yarım cümlelere, yitip gidenlere, bitenlere, bitmeyenlere, savaşa, haksızlığa ve sevgisizliğe.
Kasırgaları tınmadılar çünkü yolları adaletti. Mahpusa düştüler, dar ağacına gittiler, kör kurşunlara geldiler. Yine de değişmediler. Kalemleri kendileri idi.
Farklı bedenler deki ruhları yazmadılar. Yolumuza eşlik eden yoldaşlarımızdı, dostlarımızdı. Kalemler saygılı olmalı, dost olmalı, doğru olmalı, alçak gönüllü olmalı, barışçıl olmalı, zulme karşı bir olmalı, dik olmalı.
Kalemim ben olmalı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder